Pagina's

donderdag 21 april 2011

Betoverende middag met Food Pioneers en Buitengewoon


Vanuit Utrecht fietste ik, via een omweg vanwege mijn niet al te beste oriëntatievermogen, naar landhuis Vollenhoven bij De Bilt. Een slingerend weggetje op het landgoed leidde mij door de Engelse landschapstuin langs slootjes met zwanen en groene bomenpartijen. Na 100 meter stond er een bordje langs de kant waarop stond: onthaast u. In een omgeving als deze is dat heel goed te doen, zeker met ook nog eens een strak blauwe lucht en heerlijke zomerse temperaturen.
Eenmaal aangekomen bij de gerestaureerde Orangerie stonden daar zo’n tachtig gasten die, net als ik, hier waren voor de Food Pioneers middag, georganiseerd door Food Inspiration Magazine. Deze bijeenkomst was er om anderen te ontmoeten, elkaar te inspireren en ervaringen te delen, met als gezamenlijke interesse food.
In de brandende zon luisterden we naar aantal interessante sprekers: Willem (Willen&Drees) met zijn mirabel appels, Hans en Arjan (Food Inspiration Magazine) over hun tripje naar Kopenhagen inclusief lunch bij het beste restaurant ter wereld Noma en als laatste Pieter die vertelde over Buitengewoon in het land. En vertellen over een rondreizend toprestaurant zonder muren is heel fijn, maar wij mochten het ook nog eens beleven! Via een wandeling door de moestuin kwamen we op een idyllische plek onder reusachtige bomen met weids uitzicht op water en weilanden waar een gigantisch lange tafel gedekt stond voor alle tachtig gasten. Ik schoof aan bij onbekenden maar na een half uur was ik zo druk in gesprek met hen over het heerlijke eten en elkaars interesses dat het leek alsof ik met vrienden omgeven was. Gerechten als gebraden rosbief van de Belgische Witblauw koe met verse bieslookcrème en salade van pastinaak met zomerboerenkool uit de tuin passeerden de revue onder begeleiding van mooie wijnen van Xavier Kat.
Na 5 gangen genieten stond ik na te praten met een aantal mensen en iedereen beaamde dat dit echt een prachtige belevenis was, bijna een sprookje.
Met een rozig gevoel en vlinders in mijn buik fietste ik tijdens zonsondergang terug naar huis, hopend dat ik mijn glazen muiltje was vergeten...

Graag wil ik je uitnodigen om een kijkje te nemen op deze website waar meer staat over Buitengewoon in het land: www.buitengewooninhetland.nl

En meer informatie over de Food Pioneers en Food Inspiration Magazine vind je hier:
www.foodinspirationmagazine.nl

woensdag 20 april 2011

Op reis met roze zuurtjes


Deze snoepjes herinneren mij aan vakanties naar Frankrijk. Vroeger gingen we daar iedere zomer kamperen, in een oude boerderij paar weken vertoeven of met de camper de hort op. Geweldig vond ik het moment als alles ingepakt was en we op weg gingen, soms een dag later dan gepland, maar dat mocht de pret niet drukken. En dan, als we de stad uit reden begon het feest: snoepen!! Nooit mochten we dat, maar als we op reis gingen wel, dan kregen we vooral zuurtjes. Ja, die roze, harde, zure framboosdingetjes dat was mijn favoriet. Ik at er zoveel dat mijn gehemelte aanvoelde als schuurpapier en ik steeds stiller werd op de achterbank van de auto van de misselijkheid.
Als ik nu ergens zo’n zuurtje tegenkom stop ik ‘m meteen in mijn mond en komt dat vakantiegevoel weer helemaal terug. Heerlijk!

zaterdag 16 april 2011

Puttanesca van Jacopo


Tijdens mijn studententijd was ik een weekje op wintersport, en aan het einde ontmoette ik een Italiaanse jongen; Jacopo. Omdat zijn Engels niet zo goed was praatten we over koetjes en kalfjes, met handen en voeten. We hadden emailadressen uitgewisseld en eenmaal terug in Nederland mailden we wat heen en weer.

Opeens ontving ik een bericht waarin stond dat de beste jongen een ticket had geboekt en mij wilde opzoeken. Hem afwijzen vond ik ook zo sneu nu hij geld had uitgegeven, dus ik dacht, ach kom maar langs. Plots kreeg ik op dinsdag een telefoontje dat hij was geland, hij zou toch pas op donderdag komen?? Blijkbaar had hij Tuesday en Thursday door elkaar gehaald. Heel handig die taalbarrière.

Met de compleet andere verwachtingen die Jacopo had van zijn bezoek was het voor mij een heel lange week. Halverwege had ik zelfs de minuten uitgerekend die ik nog met hem door moest brengen, en dat waren er heel veel. Gelukkig bleek er op één punt een overeenkomst tussen ons te zijn; we hielden allebei van koken. Hij heeft mij toen geleerd om een geweldige pastasaus te maken: Puttanesca.

Verhit de olijfolie in een braadpan en smelt hierin de ansjovis. Voeg de ui toe en stoof deze in een minuut of 8 gaar. Doe de knoflook erbij en bak deze even mee. Daarna de tomaten uit blik en tomatenpuree samen met laurierblad, rode peper, zout, suiker en rode wijn in de pan toevoegen. Laat dit 40 minuten zachtjes pruttelen. Als de saus nog wat zuur smaakt, voeg dan nog beetje suiker toe. Serveer met spaghetti en krokant gebakken stukjes brood in olijfolie met peper, zout, knoflook en tijm.

- 4 el olijfolie
- 4 ansjovisfilets
- 1 witte ui, gesnipperd
- 3 tenen knoflook, in kleine stukjes gesneden
- 2 blikken tomatenblokjes, 400 gr
- 1 klein blikje tomatenpuree
- 3 laurierbladen
- 1 rode peper, in kleine stukjes gesneden
- Flinke snuf zeezout
- 1 el suiker
- scheut rode wijn

Dit is genoeg saus voor 4 personen. Vaak wordt Puttanesca ook gegeten met zwarte olijven, kappertjes en bladpeterselie er nog door.

Snoepjes voor je ogen


Kijk, dit vind ik nou echt geweldig mooi! Objecten gemaakt met eetbare onderdelen van Fulvio Bonavia. Soms moet je zelfs even goed kijken, zoals bij de laarsjes waar bolletjes knoflook aan hangen.

www.fulviobonavia.com

donderdag 14 april 2011

Huiselijk dineren bij C’est Ça


In de woonwijk Wittevrouwen in Utrecht fiets ik een doodnormale straat in. Bijna aan het einde is het restaurant waar ik vanavond ga eten: C’est Ça, een onopvallend pand met groene luifels en vitrage voor de ramen.
Bij binnenkomst geurt het naar lekker eten, maar bij het interieur past het niet. Dat is met veel hout en huiselijkheid meer iets voor een gehaktballentent of een uit de kluiten gewassen huiskamerrestaurant. De stoelen zijn met rood kunstleer bekleed (lekker voor zweetbillen!), de beschadigde tafeltjes staan dicht op elkaar en in de hoek een houten bank met wat kussentjes erop. Dus nee, op het eerste gezicht niet heel aantrekkelijk.
Wat ik wel echt te gek vind is dat je hier eet wat de pot schaft, 5 mooie gangen welteverstaan. En ik, als moeilijke kiezer, ben daar heel blij mee. Wel zit er één nadeel aan: je proeft de wijnen voor, maar hebt geen idee waar je ze bij gaat eten dus beoordelen is lastig.
De witte wijn is heerlijk fris bij de gerookte zalm met eiercrème, krokante pancetta en gedroogd brood. Wel mag de sla van mij dressing hebben, al zijn het een paar druppels goede olijfolie.
In een ouderwetse terrine met blommen wordt de lichte mosterdsoep met dragon en gemarineerde oesterzwammen geserveerd. Het zelf opscheppen geeft een gevoel van thuis tafelen wat de sfeer zo fijn en ongedwongen maakt.
Voor het hoofdgerecht wordt er een rode wijn geschonken met aardse tonen en zwarte bes. Mijn verwachting is een stuk lentewild want het is een zware. Met de lam en kalfszwezerik matcht deze niet goed, de zachte smaken zijn met 1 slokje compleet verdronken. Gelukkig volgt er een prachtig kaasplakje waarbij ik de rest van de donkerrode drank nuttig.
Als afsluiter een kletskoprolletje gevuld met mascarpone, in saffraan gepocheerde peer en bolletje blauwebessenijs. Deze toet vind ik te simpel na voorgaande gerechten. Dit is iets wat je zelf maakt voor vrienden. Ach, met die extreem huiselijke sfeer in dit restaurant past het misschien ook wel. Maar dan ga ik volgende keer wel dineren in joggingbroek en met sloffen aan!

www.restaurant-cestca.nl

woensdag 13 april 2011

Op ontdekkingstocht in mijn koelkast


Mijn koelkast zit soms zo vol dat het wel eens wil gebeuren dat ik iets vergeet. Het gevolg daarvan is dat er opeens vrolijke blauwe pluisjes op eten groeit. Dat vind ik heel erg zonde want het betekent dat ik het weg moet gooien omdat het bedorven is. Om dit zoveel mogelijk te voorkomen maak ik regelmatig een geïmproviseerd maaltje met de verstopte voorraad. Vandaag is daaruit een heerlijke eenpersoons salade ontstaan:

Rode salade
- 1 ½ gekookte biet in dunne plakjes
- 4 radijsjes in dunne plakjes
- 2 plakken rauwe ham in stukjes gescheurd
- 3 aardbeien in kwarten
- Grof geraspte Parmigiano-Reggiano
- Dressing van olijfolie & citroensap
- Versgemalen peper & zout

maandag 11 april 2011

Piece of cake!

Taart decoreren is een lastig klusje als je geen vaste hand hebt. Gelukkig is er nu een geweldige machine uitgevonden:
www.mischertraxler.com/projects_till_you_stop_cake_decoration.html

zaterdag 9 april 2011

Gizzi in de keuken


Als een diva in een koket jurkje met Audrey Hepburnhaar komt Gizzi Erskine de kookstudio binnen. Ze inspecteert snel alle ingrediënten die klaarliggen en frunnikt nog even aan het vlees. Met haar geweldige glimlach, fonkelende oogjes en vrolijke Engelse woordenstroom is het ijs meteen gebroken en verteld ze wie zij is. Wij Nederlanders kennen haar namelijk nog niet omdat BBC Channel 4, waar zij meerdere kookprogramma’s heeft gedaan, bij ons niet op de buis te zien is. Maar met de introductie van haar nieuwe kookboek Gizzi's Keukenmagie wil ze in de lage landen gaan doorbreken.

Ze vertelt dat veel vriendinnen van haar leeftijd (rond de 30) wel van eten houden maar er niet veel tijd aan kwijt willen zijn en dat ze koken vaak toch best lastig vinden. Dan is het makkelijker om uit eten te gaan, wat af te halen of een van de vele kant-en-klaar maaltijden in de super te kopen. Dat vindt Gizzi zonde want met weinig inspanning kan je geweldige gerechten maken. Volgens haar zit de truc vooral in de basiskennis en daar gaat het begin van haar boek over, met allemaal tips en lijstjes die bestemd zijn voor echte broekies in de keuken.
Niet alle praktische informatie vind ik even sterk, zoals; vergeet geen ingrediënten. En verwachten dat een beginneling maar liefst 4 soorten azijn gaat aanschaffen voor de ideale voorraadkast vind ik overdreven.

De suikerspindiva maakt voor ons risotto met chorizo en zeevruchten en een Japanse tataki beef salade. Dat doet ze al kwetterend over de ingrediënten en laat ondertussen zien hoe je makkelijk een pijlstaartinktvis schoonmaakt. Als haar boek voor groentjes is, denk ik niet zo snel dat die zich wagen aan het kopen en schoonmaken van hele inktvissen. Maar als een onervaren hobbykokkin grote ambities heeft dan is dit vrouwelijke boek een goede start want ja, er staan veel tips, funky gerechten met flinke ingrediëntenlijsten en niet al te veel plaatjes in.

De ruimte geurt heerlijk en ik heb trek. Met een charmante zwaai van de pollepel geeft ze het teken dat er geproefd kan worden. Oh, nee!! Ze is de venusschelpen vergeten. Dus die tip, vergeet geen ingrediënten, kan ze zelf ook nog wel gebruiken.

Gizzi’s keukenmagie – Gizzi Erskine – Uitgeverij Terra – isbn: 9789089892935
www.gizzierskine.com

dinsdag 5 april 2011

Lekkere neus van Jezus


Vanmiddag bij Venuez geweest, een hospitality & style event in de Cruise Terminal in
Rotterdam. Mijn indruk: veel leveranciers, veel drank en veel hippe mannetjes.

Wat mij het meeste aansprak was de kunst met het thema food in de Wonderbar. Andre Amaro was geweldig charming met zijn heerlijke kunst van chocolade. Hij heeft mij de neus van Jezus op laten eten. Mjummie!

maandag 4 april 2011

Bijzondere indikmethode advocaat


Ieder jaar, 4 weken voor Pasen, maakten mijn moeder en de buurvrouw vroeger advocaat. Dat nam een hele dag in beslag want er werd niet een lullig flesje gebrouwen, nee, in mijn herinnering liters. Ik mocht meehelpen en was dan chef eierensplitsen.
Aan het eind van de dag waren grote weckpotten gevuld met het prachtige gele spul. Deze werden op een koele plaats in de kelder gezet om op smaak te komen zodat we met Pasen konden genieten van de zelfgemaakte advocaat.
Omdat ik dol was op dit eierdrankje dook ik gedurende die 4 weken regelmatig met een juslepel de kelder in om stiekem te snoepen. En mijn moeder maar denken dat het indikken hoorde bij het proces van de advocaat.

Over een paar weken is het Pasen en nu heb ik zelf, naar recept van Cees Holtkamp, advocaat gemaakt. Toen ik dit mijn moeder vertelde zei ze dat ze binnenkort wel even langskomt met een flinke soeplepel…

Recept van Cees Holtkamp:
www.youtube.com/watch?v=i7OBai5__GI

En van de eiwit die je over hebt kan je lekkere meringuemaken.

vrijdag 1 april 2011

Culinair geheim genootschap


Door smalle straten en steegjes liep ik op weg naar mijn bestemming: een oude kerk. Eenmaal binnen maakte ik kennis met een genootschap, een culinair geheim genootschap. Deze kwam bijeen om over smaken te twisten en trends te doorgronden.

In een achteraf kamertje in het oude godshuis trokken wij ons terug. Na het bekende gedoe met een niet meewerkende beamer stak Anneke Ammerlaan van wal met haar presentatie Vision on Food.
Interessant vond ik dat er binnen de samenleving een verschuiving heeft plaatsgevonden van Mind boven Body (geestelijke belangrijker dan lichamelijke) naar Body over Mind (veel eten, uiterlijk, status) en dat het nu tijd is voor een goede balans: Body & Mind. Dit komt tot uiting in het verkiezen van kwaliteit boven kwantiteit en duurzame, eerlijke voeding. Deze trend is nu bij een kleine groep van de samenleving aan het doordringen, maar hoe krijgen we de massa hierin mee? Een mooi vraagstuk om over na te denken.

Als culinair gelijkgezinden bij elkaar komen is het vanzelfsprekend dat de smaakpapillen geprikkeld worden. Dit was er in de vorm van een bier-kaas proeverij met bieren van Jopen en kazen van L’Amuse. Niet altijd was de combinatie even logisch, maar dat gaf juist aanleiding om met de aanzittenden van de ronde tafel in gesprek te geraken.

Het was een interessante, lekkere en gezellige middag. Wat mij betreft kan dit genootschap verder onder de naam culiminati.

(kiekje is gemaakt door www.kookblogrozemarijn.nl)